Po wyjeździe do USA w 1968 r., Miloš Forman postanowił kontynuować wypracowaną w Czechosłowacji metodę twórczą, polegającą na bacznej obserwacji społeczeństwa w skali mikro i tworzeniu w oparciu o te okruchy codzienności metafor, w których niczym w soczewce zbiegają się główne problemy otaczającej widzów rzeczywistości. Świadectwem przywiązania do autorskiego stylu

Pod koniec lat 60., kiedy standardy kina science-fiction wyznaczały filmy takie jak Fantastyczna podróż, na pomysł stworzenia filmowego traktatu filozoficznego rozgrywającego się w przestrzeni kosmicznej mógł wpaść tylko Stanley Kubrick – wielki odnowiciel, a jednocześnie demistyfikator hollywoodzkiego kina gatunków. Jakościowy skok, jaki niesie za sobą Odyseja kosmiczna, nie sprowadza się

Podejmując problem niemocy twórczej, Federico Fellini tworzy paradoksalnie obraz, który jak żaden inny wyraża potęgę filmowego medium i drzemiących w nim kreacyjnych możliwości. Ciąg luźno powiązanych ze sobą scen, balansujących na pograniczu jawy i snu, znajduje swe rozwiązanie w pamiętnej sekwencji finałowej. Na przypominającej cyrkową arenę plaży pojawia się korowód

1. ZIEMIA OBIECANA (reż. Andrzej Wajda, 1975) 2. RĘKOPIS ZNALEZIONY W SARAGOSSIE (reż. Wojciech Jerzy Has, 1965) 3. POPIÓŁ I DIAMENT (reż. Andrzej Wajda, 1958) 4. NÓŻ W WODZIE (reż. Roman Polański, 1962) 5. DZIEŃ ŚWIRA (reż. Marek Koterski, 2002) 6. POCIĄG (reż. Jerzy Kawalerowicz, 1959) 7. MATKA JOANNA OD

1. OSIEM I PÓŁ (8½, reż. Federico Fellini, 1963) 2. POWIĘKSZENIE (Blow-Up, reż. Michelangelo Antonioni, 1966) 3. CZAS APOKALIPSY (Apocalypse Now, reż. Francis Ford Coppola, 1979) 4. OBYWATEL KANE (Citizen Kane, reż. Orson Welles, 1941) 5. OJCIEC CHRZESTNY (The Godfather, reż. Francis Ford Coppola, 1972) PULP FICTION (Pulp Fiction, reż.

Listy „według krytyków filmowych” powstały na podstawie wskazań wymienionych poniżej osób (niektóre z nazwisk uwzględniono także na liście akademików – spośród których część para się także krytyką filmową). Wskazania nadesłane przez dziennikarzy zajmujących się tematyką filmową (informujących o bieżących premierach czy prowadzących wywiady, z rzadka zaś uprawiających gatunki typowe dla

Poniższy wykaz zawiera nazwiska reżyserów, którzy w ciągu ostatnich 20 lat (po 1996 roku) samodzielnie (tj. z wyłączeniem koreżyserii, II reżyserii i współpracy reżyserskiej) nakręcili przynajmniej jeden film, indeksowany na filmpolski.pl lub bazafilmowa.pl (z wyłączeniem krótkometrażowych etiud szkolnych); wskazania osób, które nie spełniały tych warunków, zostały uwzględnione w tworzeniu list

ZIEMIA OBIECANA (reż. Andrzej Wajda, 1975) RĘKOPIS ZNALEZIONY W SARAGOSSIE (reż. Wojciech Jerzy Has, 1965) POPIÓŁ I DIAMENT (reż. Andrzej Wajda, 1958) SANATORIUM POD KLEPSYDRĄ (reż. Wojciech Jerzy Has, 1973) EROICA (reż. Andrzej Munk, 1958) NÓŻ W WODZIE (reż. Roman Polański, 1962) MATKA JOANNA OD ANIOŁÓW (reż. Jerzy Kawalerowicz, 1961)

Film – wydarzenie. Utkany z popkulturowych odniesień i zapożyczeń, sam stał się szybko źródłem cytatów. Odwoływali się do niego równie chętnie widzowie, powtarzając  najbardziej błyskotliwe dialogi Vincenta oraz Julesa , jak i twórcy filmowi, pragnący wpisać się w nurt kina tarantino-esque. Przyznana filmowi Złota Palma na festiwalu w Cannes usankcjonowała

Lista „filmoznawcza” powstała na podstawie wskazań wymienionych poniżej osób, które posiadają stopień dr. nauk humanistycznych lub społecznych (z wyłączeniem dawnych „przewodów kwalifikacyjnych” na uczelniach artystycznych) oraz prowadzą ciągłą dydaktykę akademicką lub systematyczne prace badawcze z zakresu historii bądź teorii filmu. Wskazania pozostałych osób (edukatorów ze stopniem magistra, a także pracowników