Filmowa twórczość Ingmara Bergmana zawiera w sobie trzy perspektywy oglądu ludzkiego świata: metafizyczną, moralistyczną i psychologiczną. W Siódmej pieczęci, która urasta do rangi filozoficznego traktatu zadającego pytanie o istnienie Boga, dominują dwie pierwsze. Idealizm powracającego z wyprawy krzyżowej rycerza Antoniusa Blocka zostaje tu zderzony z materializmem jego giermka Jönsa, tworząc

Filmy Davida Finchera słyną z intrygujących otwarć oraz zaskakujących zakończeń. Niezwykle oryginalne czołówki są echem wcześniejszych doświadczeń zawodowych reżysera, który przez wiele lat parał się realizacją teledysków. Chociaż forma tych audiowizualnych uwertur bywa niekiedy bardzo wybujała, za każdym razem obracają się one wokół tematów istotnych z punktu widzenia opowiadanych historii

Niewielu reżyserom udało się zyskać tak wielką sympatię krytyków i filmoznawców jak Alfredowi Hitchcockowi. Liczni interpretatorzy twórczości „mistrza suspensu” do dzisiaj prześcigają się w wynajdowaniu nowych sensów (jakoby) ukrytych w jego filmach. Okno na podwórze daje w tym względzie ogromne pole do popisu. Dla jednych film jest traktatem na temat

Mało kto pamięta, że film ten – dziś posiadający status dzieła kultowego – w roku swej kinowej premiery poniósł sromotną porażkę, zarówno pod względem komercyjnym, jak i artystycznym. Czołowi krytycy amerykańscy zarzucali mu stylistyczne rozbuchanie przy jednoczesnym ubóstwie fabularnym. Być może Łowca androidów – jak wiele obrazów, które „nie trafiły

Bob Fosse swe pierwsze triumfy święcił na scenach Broadwayu. Jednak dopiero za sprawą medium filmowego udało mu się wypracować własny, w pełni oryginalny model musicalu. Urzeczony możliwościami, jakie daje kamera oraz stół montażowy, Fosse poddał taniec fragmentaryzacji, ukazując poszczególne ruchy ciała oraz gesty wykonawców w detalicznych zbliżeniach. Poszedł tym samym

Przez długi czas Robert Zemeckis postrzegany był jako filmowy magik, który – dzięki opanowaniu technik wyczarowywania na ekranie tego, co niemożliwe – oferował swym widzom jedynie niezobowiązującą rozrywkę. Gdy jednak przyjrzymy się z bliska niezwykle popularnemu na przełomie lat 80. i 90. cyklowi Powrót do przyszłości, bez trudu zauważymy, że

Po nakręceniu Nieustraszonych pogromców wampirów – obrazu pełnego żartobliwych gier z gatunkiem filmowego horroru – Roman Polański postanowił przenieść na ekran powieść Iry Levina Dziecko Rosemary poruszającą temat satanizmu i okultyzmu. Wybór tego materiału jest charakterystyczny dla autorskiego oeuvre twórcy Wstrętu. Podobnie jak ten, nakręcony kilka lat wcześniej film, Dziecko

Ponieważ film ten realizuje konwencje gatunkowe „czarnego kryminału”, zaś opowiedziana w nim historia rozgrywa się w Los Angeles drugiej połowy lat 30., bardzo często wykazywano, że Chinatown – na równi z nakręconym rok wcześniej Żądłem – stanowi typowy przykład fali retro w kinie amerykańskim lat 70. Bardziej trafne wydaje się

Paul Thomas Anderson to z pewnością jeden z najciekawszych współczesnych reżyserów amerykańskich. Chociaż krytycy często zarzucali mu powielanie narracyjnych schematów znanych z twórczości Roberta Altmana, nietrudno wskazać rozwiązania stylistyczne oraz motywy fabularne, które stanowiłyby o oryginalności filmów autora Boogie Nights. Nie inaczej rzecz ma się z obrazem Aż poleje się

Woody Allen często powtarza, że inspirują go dwaj twórcy: Ingmar Bergman oraz Groucho Marx. To zestawienie, choć w pierwszym momencie dość zaskakujące, mówi wiele o reżyserskim dorobku amerykańskiego filmowca. Wszak składają się nań tak różne filmy, jak zwariowana, slapstickowa z ducha komedia Bierz forsę i w nogi, jak i dramat