Do 31 grudnia można oglądać wystawę „Fazy. Animacje Daniela Szczechury”, na której prezentujemy rysunki i szkice wybitnego polskiego twórcy filmów animowanych.

Daniel Szczechura jest absolwentem historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i studiów operatorskich w PWSFTviT w Łodzi. Jego etiudę dyplomową „Konflikty” nagrodzono na Festiwalu Etiud Studenckich PWSFTviT w roku 1962, jako film o szczególnych walorach publicystycznych. Był współzałożycielem warszawskiego teatru STS, gdzie zajmował się oprawą scenograficzną. Od 1961 r., jako reżyser, współpracował ze Studiem Małych Form Filmowych SE-MA-FOR w Łodzi tworząc autorskie filmy animowane. Daniel Szczechura jest autorem ponad 20, w większości krótkich, autorskich filmów animowanych. Za swoją twórczość był wielokrotnie nagradzany m.in. Srebrnym Medalem za film „Skok” w 1978 r. na 20. MFF w Barcelonie. Daniel Szczechura jest członkiem-założycielem Stowarzyszenia Filmowców Polskich od 1966 r. oraz członkiem Polskiej Akademii Filmowej.

W roku 1961 Daniel Szczechura, będąc jeszcze studentem Wydziału Operatorskiego, zadebiutował jako autor animacji w łódzkim studiu SE-MA-FOR. Zrealizował tam większość swoich filmów, w tym prezentowany na wystawie „Skok” (1978). Film ten stanowi remake aktorskiej etiudy Ryszarda Czekały Wypadek (1971) i jest jednym z najbardziej przejmujących dzieł w filmografii artysty.

Filmy Szczechury z lat 60. były satyrycznymi powiastkami o charakterze politycznym, ale późniejsze, w tym właśnie „Skok” (1978) mają charakter bardziej refleksyjny i mniej jednoznaczny.  W filmie zagrało łódzkie mieszkanie reżysera, a główny bohater jest łudząco podobny do twórcy. Sam Szczechura zaprzecza jednak, aby podobieństwo było zamierzone: – Do „Skoku” nie mogłem znaleźć odpowiedniego aktora, naprawdę nie było w tym żadnych podtekstów – twierdzi. W sensie technicznym był to pierwszy w Polsce film zrealizowany techniką rotoskopii. Technika ta polega na rejestracji ruchu postaci kamerą 35 mm z prędkością 24 klatek na sekundę, a potem na przekształceniu tego ruchu na stole trickowym w ruch animowany. Powstaje wtedy nowa jakość plastyczna i ruchowa postaci.

Daniel Szczechura tak wyjaśnia użycie tej techniki do stworzenia filmu: „Wydawało się nam, że taki obraz plastyczny filmu będzie bardziej uwiarygadniał opowiadaną historyjkę. Drugi powód był taki: zdawało się nam, że do tej pory nikt tak filmów nie robił. Tą metodą były realizowane fragmenty różnych filmów, ale całego filmu zrealizowanego tą metodą my nie widzieliśmy. Dziś wydaje nam się, że film Skok ma pewne znaczenie, jeśli się tak można wyrazić, historyczne, i dlatego warto pokazać metodę jego realizacji”.

Na wystawie prezentujemy szkice fotograficzne, które służyły za podstawę do opracowania plastycznego filmu oraz pewnego rodzaju scenopis obrazowy (dziś mówi się: „storyboardu filmu”). Jest to jednak storyboard wykonany post factum, to znaczy po realizacji obrazu. Udało nam się odnaleźć dwie sekwencje filmu, sfazowane i naklejone na celuloidy, które również można oglądać na wystawie.

Prezentowane na wystawie materiały ikonograficzne związane z pracą artysty oraz fazy postaci pochodzą z prywatnych zbiorów. Dokumentacja dotycząca filmu „Skok” pochodzi z łódzkiego Oddziału Filmoteki Narodowej – Instytutu Audiowizualnego, zaś projekty scenograficzne  – z kolekcji Muzeum Kinematografii w Łodzi.