Janusz Majewski oraz  Zofia Turowska, autorka biografii byli gośćmi Muzeum w czwartek, 2 marca. Po spotkaniu zaprosiliśmy na pokaz filmu „Po sezonie”.

Jako siedmiolatek dostał na gwiazdkę dziecięcy projektor filmowy, później chciał zdawać do Szkoły Filmowej, ale skończył architekturę w Krakowie. Miłość do kina okazała się jednak silniejsza. W 1960 ukończył wydział reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi.
Wspólnie z Wydawnictwem Marginesy zaprosiliśmy na spotkanie z Januszem Majewskim oraz Zofią Turowską, autorką biografii Janusz Majewski. Film – Kobieta jego życia.

Fragment książki: „Od pierwszego seansu w lwowskim kinie „Chimera” urzeka mnie atmosfera sali kinowej. Gaśnie światło, widzowie wstrzymują oddech, następuje więź wspólnego oglądania: wszyscy się razem śmieją, boją, są uczestnikami tajemnicy i magii ruchomego obrazu. Od tamtego czasu należę do grupy tych, którzy wierzą, że filmy warto robić, pokazywać, oglądać. Złapaliśmy wirusa kina, tę infekcję, która wtrąciła nas w przewlekłą, odporną na leczenie chorobę. Oczywiście jest to choroba psychiczna, a nas, wariatów, obłąkańców, zakażonych wirusem gorszym od aids nie da się izolować. Dlatego filmy są wciąż potrzebne, to jedyne lekarstwo dla zarażonych wirusem kina. Zakosztowałem tej przyjemności, magii kręcenia filmu, która dla mnie balansuje na granicy doznań zmysłowych. Film pozwolił mi też stworzyć samego siebie: stałem się tym gościem z amerykańskich tygodników, które czytywałem jako chłopiec. I do dziś mi z tym dobrze.”

Po spotkaniu, które poprowadziły Anna Michalska i Agata Gwizdała, zaprosiliśmy na projekcję filmu Janusza Majewskiego Po sezonie.

Fot. Marta Łącka