Pierwotnie krótka ulica między Piotrkowską a Sienkiewicza nosiła nazwę Ewangelicka, ponieważ u jej wylotu stał kościół ewangelicko-augsburski pod wezwaniem świętego Jana, wybudowany w latach 80. XIX wieku przy ówczesnej Mikołajewskiej (dziś Sienkiewicza).

Siedziba Akademii Muzycznej przy Gdańskiej 32 to dawny pałac, którego pierwszym właścicielem był Karol Poznański, syn Izraela Poznańskiego, założyciela największego łódzkiego przemysłowego imperium.

Willa Reinholda Richtera jest położona przy ul. Skorupki 6/8 a zbudowana została w latach 1903-04, natomiast posiadłość wybudowana dla jego brata Józefa, przy dzisiejszej ul. Skorupki 10/12, jest od niej starsza o kilkanaście lat.

Nieistniejący już dziś budynek Dworca Fabrycznego pojawił się w polskim kinie wiele razy. Bez wątpienia był jednym z chętniej fotografowanych łódzkich plenerów. Unieśmiertelnił go Krzysztof Kieślowski we wspaniałym Przypadku (1981, premiera 1987). O scenie na Fabrycznym Jack Nicholson miał powiedzieć, że jest jedną z najlepszych w historii kina… Witek Długosz

Pałac Scheiblera, czyli od 1986 roku siedziba Muzeum Kinematografii, jest jednym z najczęściej filmowanych obiektów w Łodzi. Powstało tu blisko 30 filmów fabularnych, seriali i spektakli teatralnych, nie licząc etiud realizowanych przez studentów znajdującej się po sąsiedzku Szkoły Filmowej. Po raz pierwszy filmowcy pojawili się w Pałacu Scheiblera w 1963

– Łódź określa się też czasem „polskim Hollywood”. Jest w tych nazwach pewna magiczność, przywoływanie miejsca szczególnego — kolebki i rozwoju kina przeżywanego, pamiętanego i liczącego się w świecie – pisze Zygmunt Machwitz.

Dominacja Polskiej Szkoły Filmowej trwała nie dłużej niż cztery i pół roku – między canneńskim triumfem Kanału Andrzeja Wajdy w maju 1957 roku a konferencją w Spale w październiku 1960 – zauważa Tadeusz Lubelski.

Rok produkcji: 1974 Premiera: 21 luty 1975 Reżyseria: Andrzej Wajda Scenariusz: Andrzej Wajda na podstawie powieści Władysław Reymonta Zdjęcia: Witold Sobociński, Edward Kłosiński, Wacław Dybowski Scenografia: Tadeusz Kosarewicz Scenograf II: Piotr Dudziński, Andrzej Haliński, Adam Kopczyński Dekoracje wnętrz: Maciej Maria Putowski Muzyka: Wojciech Kilar Obsada: Daniel Olbrychski (Borowiecki Karol), Wojciech